İran’ın 2018 yılında ulusal ve uluslararası meseleler bağlamında büyük problemlerle karşılaşacağı düşünülmektedir. Özellikle de hükümet ekonomik, politik, sosyal ve güvenlik alanlarında sorunlarla karşı karşıya kalacaktır. Ayrıca İran Cumhurbaşkanı Hasan Ruhani’nin nükleer anlaşmayla ülkeyi ekonomik durgunluktan kurtaracağı yönünde verdiği sözlerin içi boş kalmıştır. Bu durum 2017 yılının son günlerinde gerçekleşen protestolarla ayyuka çıkmıştır. Öte yandan Amerika Birleşik Devletleri’nin (ABD) nükleer anlaşmanın önüne birtakım engeller koyması, İran ekonomisini zora sokmaktadır.
Uluslararası baskılara ek olarak İran’ın karşısına bölgesel güçlükler de çıkmaktadır. Örneğin; Suudi Arabistan’ın Ortadoğu’da oynadığı rol, Türkiye’nin Suriye güvenliği bağlamındaki etkin nüfuzu, İsrail tehditlerinin üst düzeye çıkması ve Devlet’ül Irak ve’ş Şam’ın (DEAŞ) Afganistan üzerinden Orta Asya’da faaliyet göstermesi gibi hususlar, İran’ın 2018 yılında politik, askeri, güvenlik ve ekonomik anlamda yaşayacağı durumların netlik kazanmasına engel teşkil etmektedir.
Genel olarak 2018 yılı planların yörünge değiştirmesine sebep olsa da İran kendini kurma yönünde çaba göstermeye devam edecektir. Suriye’nin yeniden inşa sürecinde Rusya ile rekabet halinde olan İran, Suriye Devlet Başkanı Beşar Esad’ın Tahran’ın hamlelerine İsrail’den gelebilecek cevap bağlamındaki korkusu nedeniyle olumsuz etkilenebilir. İran, Batı ile yeni müzakereler yapmayabilir. Nitekim ABD nükleer anlaşma konusunda İran’a zorluk çıkarmaktadır. Buna ek olarak Cumhurbaşkanı Hasan Ruhani, İran’ın bölgedeki etkisi ve savunma yeteneğini genişletmenin ülke güvenliğini sağlamanın tek yolu olduğuna inanmaktadır. Son yıllarda görüldüğü üzere Tahran Hükümeti güvenlik harcamalarını aksine arttırmıştır. Bu nedenle İran’ın bölgedeki etkisini arttırmaya devam etmesi beklenmektedir.
Tahran, “İran Baharı”nın gelişini engellemek için devletin mevcut siyasi sistemi ve onun sağlam sütunlarını yıkmakla tehdit etmiştir. Ayrıca İran siyasi arenasında, özellikle İran eski Cumhurbaşkanı Mahmud Ahmedinejad ile Dini Rehber ya da Devrim Muhafızları Ordusu (DMO) ile Cumhurbaşkanı Ruhani arasında yaşanan krizler göz önüne alınırsa İran’ın önemli kentlerinde meydana gelen gösterilere özel bir hassasiyet gösterilmesi gerektiğini anlaşılacaktır.
