Soğuk Savaş’ın sona ermesiyle birlikte Çin Halk Cumhuriyeti’nin (ÇHC) üzerinden büyük bir yük kalkmıştır. Zira Pekin yönetiminin hareket alanını kısıtlayan homojen kutuplar, ağır ekonomik baskılar ve askeri kayıplar son bulmuştur. Böylelikle Pekin, başta kendi temel sistemini, güvenliğini ve egemenliğini sürdürmek üzere; bölgedeki iletişimi artırmak, istikrarı sağlamak, bölgesel ekonomik kalkınmayı gerçekleştirmek gibi hedeflere hem iç hem de dış politika bağlamında ağırlık vermiştir. Nitekim Çin, Soğuk Savaş sonrasında sınırlarındaki sıcak çatışma tehdidinin sona ermesini fırsata çevirerek Amerika Birleşik Devletleri’nin (ABD) tek süper güç olarak uluslararası sistemdeki üstünlüğünü en azından bölgesel düzeyde kırmayı hedeflemiştir. Öte yandan bütün bu hedefler karşısında Pekin, güneydoğu sınırında, ikiye bölünmüş bir Kore ve Kore’nin güneyine konuşlanmış bir ABD gerçeğiyle de yüzleşmek zorunda kalmıştır.
